Author: admin

Voor het eerst sinds lange tijd spreekt de kerk. Nu wel tijdig; op het moment dat er in de samenleving grote verwarring is over de vraag waar grenzen getrokken moeten worden. En terecht wordt er vanuit de kerk gezegd dat we de grens al lang over zijn. Mensen wordt onrecht gedaan als zij niet als mens worden gezien, gelijkwaardig aan ieder ander.

Er waren al eerder mogelijkheden geweest om zo duidelijk deze stem te laten horen. Maar nog niet eerder kwam op zo’n pijnlijke wijze in beeld, waar een grens genomen wordt. Het is dan aan de politiek om vanuit de gelijkwaardigheid van volksvertegenwoordigers daarover vragen te stellen. Maar het is aan de kerk en anderen om vanuit de normen en waarden die de basis vormen van onze samenleving, uit te spreken wat ongepast is.

En juist vanwege die zorg, moeten wij ook steeds bij onszelf te rade gaan hoe we er voor zorgen, anderen persoonlijk aan te spreken en niet als groep. De dag dat ik dit schrijf, blijken velen zelf de afweging te maken of zij nog wel passen binnen de stroming die zij tot nu toe vertegenwoordigden.

Tijdens de catechese werd duidelijk hoe hoog het ook de jongeren zat. Toen wij het seizoen begonnen, stelden we de vragen over verschillen tussen mensen die je mag benoemen en erkennen. Maar duidelijker dan we toen konden voorzien, bleek nu hoe scherp de grens getrokken kan worden, waar je een groep anderen als minderwaardig ziet en wegzet.

Dan komen we dichter dan we beseffen bij het verhaal dat de kern vormt van het evangelie. Mensen die uit zijn op het behoud van het oude en vertrouwde, en mensen die er naar verlangen op een nieuwe wijze met elkaar om te gaan. Mensen die zien hoe de oude structuren wankelen en mensen die geloven in een visioen.

De dreiging die uitgaat van de volgelingen van Jezus, richt zich helemaal niet op de macht van Rome. Ook niet op de macht van het sanhedrin. Het gaat Jezus helemaal niet om de macht. Wel om mensen. Mensen die niet gezien worden. Hij verzet zich tegen het geloof in regels die mensen belemmeren om in het leven tot bloei te komen.

Hij leeft voor hoe het leven waardevol wordt. Hij ziet de mensen in de ogen en schrikt er niet voor terug de mensen op te zoeken die niemand wil zien; die als gevaarlijk en ongelijkwaardig worden buitengesloten. Ook als zij niet tot het eigen volk behoren, bijvoorbeeld de Samaritanen. Ja, juist ook als zij Samaritaan zijn.

Zij die het niet kunnen verdragen, smeden het complot. En altijd weer zijn er mensen die eraan meewerken. Hoewel het misschien een uiting is van hun eigen onmacht goed om te gaan met de verwarring, wat wel en niet goed is. Maar zij zijn in staat de verzamelde massa te laten scanderen: “Aan het kruis met hem!”. Zo kan het gaan. Als niemand het tegenspreekt.

Wij mogen met Pasen vieren dat het niet voorbij is. Zelfs als de grens wordt overgestoken, die geen terugkeer open laat. Dat zit in de genen van de kerk. Pasen is het antwoord voor iedereen die er niet meer in gelooft. Dan straalt het licht en verdrijft wat duister is. Dan blijkt het leven niet zo beperkt als wij het vaak ervaren. En daarvan mogen we getuigen. Juist als het nodig is. Goddank.

ds. Roel Knijff

In onze kerk werd op 1 april 2014 Amelia Oosterveld herdacht, vrij onverwacht overleden op 27 maart. Amelia was een bijzondere persoonlijkheid.

Een buitenmens, een raskampeerder, al milieubewust toen dat woord nog niet was uitgevonden. Zolang het kon was zij altijd op de fiets, zelfs toen haar man Kees gehandicapt geraakt was mèt hem op de bakfiets. Samen hadden ze hun huis gebouwd op de kruising van de Heuvel en de Achterstraat toen de woonboot aan de oude Engelenseweg te klein werd voor het gezin.

Amelia, zelf zeer belezen, werkte voor de bibliotheek. Zij zette een uitleensysteem op voor ziekenhuizen, verpleeghuizen e.a. locaties, voor mensen die te weinig mobiel zijn om zelf naar de bieb te komen. Het werkt nog steeds! Zelf was zij daar op haar laatste adres in de “Zuiderschans” getuige van.

We kennen haar als werker voor goede doelen, als contactpersoon voor asielzoekers, als lid van muziek- en dansgroepen, waaronder het Kadekoor, als ondersteuner voor welke activiteit ook in onze kerk. Vastberaden en met humor.

We kennen haar als Pelgrim. Na de dood van haar man liep zij vanuit Engelen naar Santiago de Compostella en later volgde een tocht richting Assisi.

Engelen hoorde haar bovenal als de klokluider van onze kerk. Zij wist de klok te laten zingen: te laten weten dat de dienst begint, dat het ‘Onze Vader’ gebeden wordt, dat een bruid de kerk binnengaat, dat een overledene wordt uitgedragen…

In maart luidde zij voor het laatst. Op 1 april luidde haar kleinzoon Kees Oosterveld de klok toen zijn grootmoeder de overvolle kerk werd uitgedragen en de stoet –volgens haar wens- op de fiets vertrok naar het crematorium in Vlijmen.

We missen in Amelia een markant en betrokken gemeentelid en wensen haar familie en vrienden veel sterkte bij het dragen van dit verlies.

Protestantse Gemeente Engelen

Schilderwerk

Schildersbedrijf Glansrijk heeft het schilderen van de raamkozijnen aan de binnen- en buitenkant van de kerk geheel afgerond. Het ziet er heel mooi uit. De Monumentenwacht heeft de kwaliteit van het werk als heel goed beoordeeld.

Nieuwe stoelen

Na een bezoek aan de Dorpskerk te Vorden heeft een delegatie van onze kerk nu ook een bezoek gebracht aan de Christelijk Gereformeerde Kerk in Nunspeet. Dit alles in een zoektocht naar de ideale stoel: metalen frame, beklede zitting, praktisch, stapelbaar, met liedboekbakje. Inmiddels is er een keuze voor een stoel gemaakt. In overleg met een interieur-adviseur, wordt het materiaal en de kleur definitief bepaald. Een verslag van het proces, met fraaie illustratie, leest u hier.

Preekstoel

De restauratie van de preekstoel is inmiddels ook afgerond. Het is een prachtig werkstuk geworden! Op 13 mei jl. is er een informatie-avond gehouden voor belangstellenden, die zeer interessant en goed bezocht was.

Buitendeur naar buiten open

Even de buitendeuren “omhangen” was de conclusie na een inspectie van de brandweer. Maar dat gaat niet zomaar. De gemeente ’s-Hertogenbosch vindt hier ook iets van. En dat is niet persé hetzelfde als de brandweer. Er is overleg met ambtelijke instanties gaande. Dat kost tijd en gaat tot een oplossing leiden, die meer geld zal kosten, dan aanvankelijk gedacht. Maar hopelijk wel met als resultaat dat de deuren straks naar buiten open gaan en voorafgaand aan de dienst uitnodigend open staan.

Kerk in het licht

De gemeente heeft een installatiebedrijf opdracht gegeven schijnwerpers met LED-verlichting te installeren. Ook hier is nog enig ambtelijk overleg nodig. Maar als dat achter de rug is zal de kerk een stralend middelpunt zijn in ons karakteristieke dorpscentrum.

Onderzoek nevenruimte

Aan drie architectenbureaus is gevraagd een schetsontwerp te maken van een nevenruimte, binnen of buiten de kerk.

Kaarsenkroon

Het onderzoek naar de mogelijkheden tot conservering van de kaarsenkroon neemt meer tijd in beslag dan verwacht. Wordt vervolgd.

Voegwerk

Eerder berichtten wij u al over de afronding van het herstel van voegwerk in het afgelopen najaar. Koninklijke Woudenberg uit Ameide heeft aan de noord-, oost- en zuidzijde van de kerk het voegwerk vernieuwd en de steunberen hersteld. Het werk is vakkundig uitgevoerd. De Monumentenwacht, die de kwaliteit van het werk beoordeelt, heeft een positief rapport uitgebracht.

(Eerste foto: Eric Janse de Jonge (l) en Frits Kool (r), leden restauratiecie, november 2013. Foto’s: Annelies Barendrecht van In Stijl tekstproducties)

Namens de restauratiecommissie,

Frits Kool, voorzitter, mei 2014 

In de media: lees hier het artikel over de restauratie in Nieuwsbrief 3 van de Maatschappij van Welstand.

Voor de zoveelste keer fietsten wij de Vastenaktie tocht. Bijna alle weersomstandigheden hadden wij in de afgelopen jaren al meegemaakt: harde wind, buien, kou, zonnig lenteweer etc. Maar op 5 april jl. voegden wij aan dit rijtje toe: windstil, rustig en mild voorjaarsweer. Het was een waar genoegen.   

Bij de Vastenaktie tocht kun je kiezen tussen wandelen en fietsen over afstanden van 25 en 40 kilometer. Na de start bij de Matrixschool in Engelen fietsten wij 25 kilometer door het tuinbouwgebied ten westen van ons dorp. Een glazen stad met bloemen, planten en tomaten, maar ook open velden met asperges en kwekerijen van planten, heesters en kleine bomen. En de tocht voerde natuurlijk langs pastorieën, parochiekerken, gemeenschapshuizen, patronaatsgebouwen en parochiezalen. Als protestanten van boven de rivieren kregen wij een bijzondere indruk van het rijke roomse leven beneden de rivieren. Leeglopende kerken? Geen vrijwilligers? Niets van te merken. Bij iedere stempelpost (en dat zijn er langs de volledige route in totaal 10) kwamen wij in gesprek met gemotiveerde vrijwilligers, die klaar stonden met koffie, soep, versnaperingen en een bemoedigend woord. Bij de hoofdstartplaats in Nieuwkuijk waren producten uit de derde wereld te koop. Dat bepaalde ons bij de extra aandacht die het dekenaat Waalwijk, Heusden en Zaltbommel vroeg voor ‘Grote klasse(n) in India’. Oud-Pastoor Jesudoss van de parochies Vlijmen en Haarsteeg helpt nu te investeren in de opleiding van jongeren in Rameshwaram. Gelet op het flinke aantal wandelaars en fietsers zal er heel wat sponsorgeld bij elkaar gesprokkeld zijn op deze vriendelijke voorjaarsdag.

Frits Kool

Op dinsdagavond 13 mei aanstaande, komen Vincent van Drie en Nico Hijman vertellen over de restauratie van onze preekstoel, die door hen is uitgevoerd. Ook is een aantal deskundige vakcollega’s – uit verschillende disciplines -, uitgenodigd om ons verder te informeren en alle mogelijke vragen te beantwoorden. We zullen een powerpoint vertonen over gevonden bijzonderheden, kleuren en andere keuzes. We willen een kleine expositie inrichten van gevonden zaken en historische foto’s, voorzien van interessante toelichting, waaruit de onschatbare waarde van deze blikvanger in ons interieur naar voren komt.

De avond staat open voor iedereen, de kerk is geopend vanaf 19.30 u en de presentatie begint om 20.00 u. Van harte welkom!

Jenno Schulp

Het Beraad van Kerken in ’s-Hertogenbosch heeft zich vanaf het moment van oprichting ingezet voor de eenheid en verbondenheid tussen kerken en christenen. Vanuit dit perspectief heeft het Beraad het initiatief genomen om op zaterdag 19 april van 19.15 uur tot 20.45 uur, vlak voor de paaswake, een vuur te ontsteken in het midden van de Parade in ’s-Hertogenbosch.

Alle kerken, kerkelijke denominaties, geloofsbewegingen en mensen van goede wil zijn van harte uitgenodigd om hierbij aanwezig te zijn. Veel voorgangers, predikanten, kerkbesturen, en andere belangstellenden die voor eenheid kiezen, hebben aangegeven hierbij te willen komen.

We willen aan onze verbondenheid uiting geven door een gezamenlijk licht te ontsteken op de Parade, hieraan onze paaskaars of lantaarn aan te steken en dit Licht mee te nemen naar onze eigen kerken. We realiseren ons dat we onderscheiden zijn en verschillende tradities hebben, maar erkennen dat we toch één zijn in Christus, die het fundament is voor ons geloof.
Wij willen dit Licht delen met heel de stad, met de straat en dus ook met dak- en thuislozen. Vanuit Het Inloopschip (waar daklozen terecht kunnen voor bed, bad en brood en thuislozen overdag terecht kunnen voor koffie, thee en ontmoeting) komen leden van de Werkgroep ZinSpirit meedoen met de viering. Zij zullen iets vertellen over hun werk, hun present-zijn, hun delen van geloof en vertrouwen met hen wier levens en dromen gebroken zijn. Met het delen van het paasbrood zal symbolisch het verlangen om samen mens te zijn in het Licht worden gezet.

Het Beraad van Kerken wenst iedereen in ’s-Hertogenbosch mooie Paasdagen toe.

Beraad van Kerken ’s-Hertogenbosch

Een zonnewaas belichtte op deze eerste zondagmorgen-in-de-zomertijd, de teksten en prachtige stem van zangeres Daniëlle Sluijmers. Gekleed in passiedracht – zo ook haar begeleider Chiel Spaans – vertolkte ze liederen die – op het eerste gehoor – niet tot de canon van de Lijdenstijd (be)horen. Toch voldeed het repertoire voor deze zondag van de Stille Tijd, die met Gezelles “Min de stilte” door Joeke Wiechers werd ingeleid.

De liederen van Hendrik Andriessen bleken een goed gekozen opmaat tot contemplatie. Daniëlle vertolkte “Maria Zart” en “Fiat Domine” – vol van schuld- en nietigheidsbesef – met een verstilde zuiverheid die het gehoor niet onberoerd liet.

In tegenspraak tot wat de titel deed vermoeden, was ook Purcells “Music for a while”, beladen met  pijn en dood. Een niet gemakkelijk te zingen lied dat Daniëlle evenwel mooi wist te volbrengen.

Bijzonder binnen de ambiance van het kerkje was “God’s Song” van Randy Newman. Bijzonder, omdat God als een door gelovigen gerechtvaardigde cynicus wordt opgevoerd. De uitvoering maakte indruk, ook al door de levendige gelaatsexpressie van de vertolkster.

Vervolgens droeg Daniëlle een tweetal (Nederlandse) gedichten van Y.Né voor. Ook met deze – louter verbale – kunst blijkt zij haar publiek te kunnen boeien.

Met Huub Oosterhuis’ “Ken je mij” (vrij naar Psalm 139), sloten Daniëlle en Chiel het concert indrukwekkend af. Chiel begeleidde het lied – op verrassend gevoelige wijze; niet op het hem vertrouwde orgel maar met een elektronische “piano”. “Zou dit” alles – om met de slotwoorden van Oosterhuis te eindigen – “niet veel teveel waar zijn?” Het gehoor vond van niet gelet op het uitbundige en langdurige applaus dat beiden ten deel viel.

Dick Hollander