Unieke viering op een unieke plek in ons unieke Diezedorp

Het was op een zonnige nazomerzondag, 13 september 2015. Rond kwart vóór tien verzamelden zich vele burgers van Engelen in de grote feesttent aan de Lepelaar. Men was al dagen in touw geweest om het historisch festival van Engelen voor te bereiden. Diverse veldslagen zouden gevierd en nagespeeld worden. Heel Engelen was volgebouwd met tenten op diverse kampementen. Kraampjes met versnaperingen en ook oorlogsherinneringen waren volop aanwezig. Paarden met ruiters in pracht-uniformen bereidden zich voor op de strijd die gevoerd zou worden.

Maar voordat om 11 uur de wethouder, de heer Van Olden de officiële aftrap zou geven werd de dag begonnen met een oecumenische kerkdienst in de grote feesttent, voor deze gelegenheid enigszins aangepast aan de bijéénkomst.

Met een korte dienst werd even stil gestaan bij de geschiedenis van ons dorp, met de twaalfhonderd jaar die we nu herdenken.

Pastoor Boom opende de dienst met een hartelijk welkom aan de vele aanwezigen. Hij bracht in herinnering hoe Engelen in het jaar 815 al genoemd werd in een oude akte. In dat jaar schonk de edelman Alfger ons dorp, toen genaamd Angrisa, met nog enige andere plaatsen aan de Abdij van Laurisham te Lorsch.

Na de bede, het Kyrië en Gloria werd door ons allen gezongen: “Licht dat ons aanstoot in de morgen”. De lezingen, gedaan door Job van den Broek en Tineke Kaal werden gevolgd door de overdenking.

Dominee Knijff sprak over de veldslagen uit de tachtigjarige oorlog. Dat was niet de enige strijd. Engelen lag met zijn ligging tussen Holland, Brabant en Gelderland eigenlijk altijd in de frontlinie. Voor burgers was het toen ook al heel vaak: vluchten. In later jaren kwam er de godsdienststrijd bij.

Enige tientallen jaren geleden begon ook in deze streek de oecumenische toenadering. Wat samen gedeeld en gevierd kon worden deden we samen. Zo ook vandaag.

Hij zag onze bijéénkomst als een soort onderweg zijn. Van groot belang daarbij is wat er in onze rugzak met ons meegaat, wat hebben we bij ons waarmee we nu en in de toekomst onze reis kunnen vervolgen en moeilijkheden het hoofd kunnen bieden. Een eenvoudige tent blijkt al voldoende.
De dienst werd besloten met een optreden van Bart Oosterveld, zijn vrouw Lisette van Schijndel en hun zoon Kees (basgitaar, zang en gitaar) met: “Flowers never bend” (Simon and Garfunkel), waarna het gezamenlijk Onze Vader werd gebeden.

Tot slot was er samenzang en orgelspel onder leiding van Natalja Kinzerskaya.

Het was een mooi en zonnig begin van een geslaagde herdenkingsdag.

Ans Vermeijden