Doorgaans kennen de columns en verhalen ‘Uit het hart’ een redelijk vast ritme. Tegen het eind van het jaar zal er een kersterig tintje aanzitten, in het voorjaar gaat het over nieuw leven en Pasen. Normaalgesproken gaat het in deze maanden over het einde van de zomervakantie en vooral ook over alle plannen voor het nieuwe seizoen. Dat laatste is niet mogelijk op dit moment. We kunnen nauwelijks plannen maken, omdat we te maken hebben met coronamaatregelen die telkens veranderen. En hoe lastig dat ook is, we willen er wel zoveel mogelijk rekening mee houden. Tegelijk willen we óók gemeente zijn met elkaar. Daarom zijn uitingen als nieuwsbrieven en ook dit kerkblad erg belangrijk. Zo rolt de gemeente vanzelf je inbox in, of bij je op de mat.
Daar kan het echter niet bij blijven. Om ‘gemeente van Christus’ te zijn is er méér nodig. Daarom willen we doorgaan met vieren op manieren die kunnen; buiten, in kleinere groepen, niet zingen… houd vooral de website en de nieuwsbrieven in de gaten, de komende tijd. Ook cursussen gaan door. ‘Rare verhalen’ gaat via Zoom en soms ook live, net wat haalbaar en wenselijk is. De gasten van de herberg hebben elkaar alweer ont- moet en ook de ‘Goed gesprek’ groep is alweer samen geweest.
Deze tijd vraagt om creativiteit en ‘stapjes extra’: als we elkaar niet vanzelfsprekend in de kerk ontmoeten, zullen we elkaar op andere momenten moeten treffen: live als dat gaat, of telefonisch. Om elkaar bij te staan en te helpen waar nodig, maar misschien ook om wat die- per met elkaar door te praten. Misschien wel over wat je gelooft en wat jouw leven zin geeft. Omdat we ook daarom broers en zussen zijn. Het is fijn dat sommige dingen weer door kunnen gaan. Tegelijk merken we dat er vastigheid is weggevallen. De kans is groot dat we voorlopig niet, of nooit meer, terug kunnen naar het ‘normaal’ van vóór corona. Het is lastig om zo te leven: afwachtend, rekening houdend met regels en mensen, zoekend naar zekerheden. Ik merk dat het energie kost. Sommige mensen zijn het zat, anderen houden het met liefde nog even vol.
Hoe je er ook in staat, ik wens je toe dat je durft te leven met lege handen, vertrouwend op de God die nooit loslaat wat zijn hand eenmaal is begonnen.
In het voorjaar hebben we gecollecteerd voor kamp Moria op Lesbos. Rosa Duran uit Bokhoven is er werkzaam voor Movement on the Ground. De situatie was er toen al benard vanwege coronadreiging voor de dicht opeengepakte vluchtelingen.
Daar komen nu verwoestende branden bij. De situatie is meer dan schrijnend en hulp is meer dan ooit nodig!
Daarom opnieuw een oproep: steun de vluchtelingen om tegen de klippen op een menswaardig leven op te bouwen en doneer! Uw donatie gaat rechtstreeks naar Movement on the Ground en we houden contact ter plekke.
Maak nu ruimhartig uw collectebijdrage over naar de bankrekening van de diaconie: NL23 RABO 0121 9151 58 ten name van Diakonie Protestantse Gemeente Engelen onder vermelding van “Movement on the Ground”.
In de afgelopen weken hebben we met veel ethische dilemma’s te maken gehad, al dan niet bewust. Dichtbij: houd ik inderdaad afstand, of kies ik ervoor om bij sommige mensen toch de nabijheid te zoeken? En wat weegt dan zwaarder: het risico voor jezelf of voor de ander, het geluk van nabijheid, of wellicht rebellie tegen opgelegde regels? Ook iets verder van ons bed, maar soms zomaar ineens heel dichtbij, waren er vragen: als er te weinig ic-bedden zijn, wie komt dan in aanmerking voor een bed en vooral: wie niet? Daar zitten vragen achter als: is het ene leven meer waard dan het andere en waar baseer je dat dan op?
Spannende vragen zijn het, waarop je niet zomaar een antwoord hebt. In vier avonden gaan we in gesprek over vier hoofdstromingen in de filosofische ethiek. De avonden kennen een vaste opbouw: terugblik op vorige keer, een filmpje, een filosofische inleiding door Hans van Dartel, een theologische aanvulling door Marloes Meijer, aangevuld met het neerzetten van een ethisch dilemma. Na een korte pauze gaan we met elkaar in gesprek over dat dilemma. Het beloven mooie avonden te worden! Nog in dubio? Kom dan naar de informatiebijeenkomst op zondagmiddag 27 september om 16:00 in de katholieke kerk (tot ongeveer 17:00). De vervolgbijeenkomsten zijn in de protestantse kerk op 6 oktober over plichtethiek, 20 oktober over gevolgethiek, 3 november over deugdethiek en 17 november over zorgethiek. De avonden duren van 20:00 tot 21:30.
Voor veel kinderen in Malawi, Sierra Leone en op Lesbos is het leven ronduit zwaar. Wat is het dan een feest als ze een mooi versierde doos vol cadeautjes krijgen: speelgoed, schriften, slippers, haarspulletjes – alles wat voor ons zo vanzelfsprekend is, is voor kinderen daar een groot cadeau. Ouders zijn vaak al blij als ze voldoende eten op de plank krijgen. Maar die ‘extra’ dingen, heb je als kind óók zo nodig. Daarom is er actie schoenendoos: mensen in het ‘rijke Westen’ vullen een schoenendoos voor kinderen in gebieden waar grote armoede heerst. De dozen kun je feestelijk versieren en inleveren bij onze kerk.
In de herfstvakantie op 21 oktober van 15.00-17.00 uur organiseren Jeanine Teulings namens de diaconie en Marloes een bijeenkomst waarbij we samen goed gevulde dozen extra mooi gaan versieren. De diaconie sponsort de verzendkosten (€ 5 per doos).
Neem een gevulde schoenendoos mee en je favoriete schaar, je best plakkende lijm en je mooiste versieringen. Wij zorgen natuurlijk ook voor de nodige knutselspullen en wat lekkers te drinken. Je mag komen wanneer je wilt en weer weggaan wanneer je klaar bent. We houden rekening met de maatregelen rond Covid-19 en gaan ervan uit dat volwassenen daar aan meewerken. Begin maar vast met schoenendozen sparen en vullen, dan trainen wij onze knutskills!
*Tips: schriften, kleurpotloden, pennen, etui, tandpasta en een tandenborstel, een schrijfblok, kleurpotloden, (stuiter)ballen, stickers, knuffeltjes. Geen oude rommel die uw eigen kind ook niet aantrekkelijk (meer) vindt!
Programma “Ciel, Aer et Vens”, met Ien Bouwmans, sopraan; Frans Boleij (piano) en Inge IJpelaar (fluit).
Een impressionistisch en laatromantisch programma dat in het teken staat van de herfst. De elementen en de natuur worden in schilderachtige muziekstukken en poëtische teksten tot uiting gebracht.
Centraal staat de muziek van Michael J. Smith. Deze Engelse musicus die een deel van zijn muzikale leven in ’s-Hertogenbosch woonachtig was, componeerde prachtige liederen over adembenemende natuurgebieden in Engeland en natuurlijk over de liefde.
Verder staan op het programma stukken van o.a. Roussel, Caplet, Fauré en Saint-Saëns. De muziek zal hier en daar toegelicht worden en aangevuld worden met enkele gedichten.
Ien Bouwmans is zangeres, zangpedagoge en dirigente. Zij studeerde aan het Rotterdams Conservatorium. Zij heeft een florerende zangpraktijk “Zangschool Innervoice” in Rosmalen en naast soloprogramma’s zingt Ien ook in diverse Brabantse vocale ensembles. Zie ook www.ienbouwmans.com en www.driestvocaal.com.
Inge IJpelaar studeerde aan het Conservatorium te Tilburg. Zij heeft een bloeiende dwarsfluitpraktijk in ’s-Hertogenbosch. Daarnaast is zij actief in verschillende ensembles met repertoire uit de Middeleeuwen tot en met de 21 e eeuw. Inge was voor Michael J. Smith een muze en hij schreef verschillende werken die hij aan haar opdroeg. Zo zette zij werken van hem op de cd “Running to Paradise” www.middeleeuwsemuziek.nl en www.muziekpraktijkmaaspoort.nl
Frans Boleij is pianist op de vrije school te Nijmegen. Hij ondersteunt de euritmielessen met improvisaties en specifieke composities. Dit laatste ook vaak in opdracht. Zijn muzikale opleiding piano, fagot en directie (Hafa), volgde hij aan het Conservatorium in Tilburg en Utrecht.
Op maandag 2 november zal er in de St. Lambertusparochie opnieuw invulling worden gegeven aan Allerzielen, dit jaar met in achtneming van alle maatregelen om verdere verspreiding van Covid-19 tegen te gaan.
In vorige jaren was u gewend, na een korte gebedsdienst, in een lichttocht naar de begraafplaats te wandelen en daar te zingen en toegezongen en -gesproken te worden. Dat gaat dit jaar niet door.
Wél zal er licht zijn en wordt er een mooi samenzijn georganiseerd onder leiding van Ds. Marloes Meijer en de rk-liturgiegroep.
Iedereen, gelovige en niet-gelovige, zal gelegenheid hebben om een overleden dierbare te herdenken.
Om hen te gedenken zullen de namen genoemd worden van overledenen die op de begraafplaats liggen, die gecremeerd zijn, aan de wetenschap geschonken zijn, of die ergens anders begraven zijn. Het noemen van hun naam houdt hun gedachtenis levend.
Wilt u dat de naam van uw dierbare overledene genoemd wordt in de kerk, dan kunt u deze naam opgeven bij allerzielenengelen@gmail.com of bij het secretariaat van de St. Lambertusparochie of bij Marie-Louise Dubelaar-Dartee, telefoonnummer: 073-6330133.
Naar aanleiding van Jesaja 5: 1-7 en Mattheus 21: 33- 43.
Ooit maakte ik een trektocht door de Elzas in deze periode van het jaar. De wijnvelden waren vol met druivenplakkers. Veel studenten met zo’n mand op hun rug om de geplukte druiven in te gooien. Het leverde idyllische plaatjes op. Vandaag gaan beide lezingen over een wijngaard, maar helaas leveren die geen idyllische plaatjes op. Integendeel. Het is zó treurig, dat je er het liefst over zou willen zwijgen, zou doen of het niet in de bijbel staat. Maar de realiteit is anders en het is misschien ook maar goed om er juist níét over te zwijgen, en ook niet doen alsof het een verhaal van toen was, want het zal blijken, dat deze teksten beangstigend actueel zijn.
Het zal u duidelijk zijn, dat Israël de wijngaard is en de Eeuwige de eigenaar van de wijngaard. Het is vandaag ook Israëlzondag, dus is het ook gemakkelijk om te denken, dat het een probleem is, dat zich in Israël afspeelt. Het Israël, dat de profeten wegjaagt en de Zoon vermoordt. Dan hoeven we het niet op onszelf te betrekken, maar ik wil u uitdagen om dit toch persoonlijk te lezen. Dan wordt die wijngaard onze ziel: prachtig gemaakt. De Eeuwige heeft er echt zijn best op gedaan en Hij zag dat het goed was, het was zeer goed. Die van hem gekregen ziel hebben we om er iets moois mee te doen.
Dan melden zich boodschappers die ons komen vragen: wil de wijngaard wel vrucht dragen? Tsja, wat voor vruchten dan precies? En nu wordt het écht persoonlijk. Ik noem maar wat mogelijke vruchten op: trouw in je vriendschappen, trouw in de liefde, leef je om te werken of werk je om te leven, zorg je goed voor jezelf en voor de armen, de vreemdelingen, hoe zit het met verbittering en vergeving? En niet onbelangrijk: zorgen wij goed voor de aarde, die wij ook als pacht hebben gekregen?
Op dit laatste wil ik wel even ingaan. Misschien hebt u ook gelezen over de nieuwe documentaire van David Attenborough: ‘a life on our planet’. U kent hem wel van al die prachtige natuurdocumentaires, maar nu is deze, misschien wel zijn laatste want hij is inmiddels 94, documentaire één grote aanklacht tegen wat de mensheid de natuur heeft aangedaan. Het is een doeltreffende stomp in de maag geworden, want ‘ik zou me schuldig voelen, als ik nu niets zou doen. Het is meedogenloos wat we met de aarde hebben gedaan’, zo zegt Attenborough. Misschien herinnert u zich, dat de coronalockdown wereldwijd werd opgelegd en dat we voor het eerst in tientallen jaren de top van de Mount Everest konden zien. Mooi is wel, dat Attenborough zegt: ‘het laatste dat sterft is de hoop. Misschien is de aarde over een eeuw weer wild, maar daarvoor is wel wat nodig zoals minder bevolkingsgroei, schone energie en plantaardig eten’. Het gaat vooral ook om het redden van onszelf. In Tsjernobyl worden verlaten flatgebouwen overwoekerd door bomen en de stad ingenomen door dieren. ‘Zonder ons krabbelt de natuur wel weer op’, aldus Attenbourough.
En daarmee past zijn boodschap heel goed in het plaatje dat Jesaja en Mattheus ons scheppen. Want ook bij Jesaja lijkt het erop alsof Israël weigert op het goede moment vrucht te dragen, want door wanbestuur gebeurt dat niet. Zo zou je kunnen zeggen: het begint bij Jesaja en in Jezus zien we de samenvatting van alles wat zich in het verleden heeft voltrokken, maar dan in een alles overtreffende trap. De Eeuwige zond zijn zoon in de hoop dat wij hem zouden aanhoren, maar wij zitten niet op die kritische vragen te wachten.
Ik moest denken aan psalm 24: de aarde en haar volheid zijn des Heren koninklijk domein, de wereld en die daar op wonen. We hebben iets toevertrouwd gekregen en zijn daar verantwoordelijk voor. Maar, net als de pachters, hebben wij er ons eigendom van gemaakt. Zowel wat betreft onze ziel, als wat betreft onze aarde. Het is tijd om te kijken hoe nu verder? Beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald.
Even een zijspoor om dadelijk weer op het hoofdspoor te komen:
Sanne Wallis de Vries, ze is cabaretier, heeft een nieuw programma: ‘Heel’. We moeten allemaal ‘helen’, daarom heet het programma zo. Zij vraagt zich af: door Corona en alle beperkende maatregelen is er een heftig verlangen naar het ‘oude normaal’, maar moet het óude normaal’ wel weer normaal worden? Misschien moeten we sleutelen aan de norm waarlangs we onze lat leggen voor het ‘normaal’ om bij een ‘nieuw normaal’ uit te komen. Hoe gaan we samen iets maken van onze toekomst op deze in bruikleen gekregen aarde maken. Waar moeten we voor in actie komen?
Dat zou iets moois kunnen opleveren, tenslotte is het laatste wat sterft, de hoop volgens Attenborough en waar hoop is, is leven. Daarom is het toch goed om eens grondig naar de betekenis van deze moeilijke teksten te kijken en onszelf kritische vragen te stellen, vóór anderen dat doen. Dan hebben we tenminste een antwoord op de vraag: wat zijn uw vruchten? Want ik ben ervan overtuigd, dat straks aan de hemelpoort niet gevraagd wordt: ‘wat heb je goed gedaan en wat heb je fout gedaan?’ dan zou het een kwestie van plussen en minnen zijn. Voor iets goeds wordt iets slechts weggestreept. Er zal gevraagd worden: wat zijn je vruchten, want aan de vruchten herken je de boom.
Natuurlijk zijn het moeilijke tijden, zeker nu in coronatijd. We hunkeren naar contacten, naar aanraking, naar doen wat we gewend zijn, maar dat zit er voorlopig niet in. Is het nu juist niet de tijd, kairos, het goede moment, om ons te heroriënteren hoe wij kunnen bijdragen aan betere vruchten, aan een betere wereld, omdat we alles in bruikleen hebben en we daar de Eeuwige innig dankbaar voor zijn? We kunnen erop vertrouwen, dat de Eeuwige erbij zal zijn. Het is natuurlijk niet voor niets dat we iedere kerkdienst beginnen met ‘onze hulp is in de Naam van de Eeuwige, die hemel en aarde gemaakt heeft en niet laat varen het werk dat zijn hand begon.
In de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest
Iedereen, gelovige en niet-gelovige, zal gelegenheid hebben om een overleden dierbare te herdenken.
