Tijdens een reclameblok zie ik een spotje waarin iemand een poster verscheurt van het hoofd van Jezus. Heel rustig. Je hoort een scherp scheurend geluid. En vervolgens worden de snippers weggeworpen. Het is totaal onduidelijk namens wie dit spotje wordt uitgezonden. Waarom doet iemand dat? Het ontbreken van een afzender maakt dit extra verwarrend. Het irriteert.

De volgende dag ontvang ik een brief zonder afzender. In de brief een enveloppe met daarop de tekst: “Geloven in delen”. In de enveloppe zitten 8 snippers die ik aan elkaar kan puzzelen. Op de voorkant vormt zich het hoofd uit het reclamespotje. Op de achterkant een brief gericht aan mij als predikant. Ik was al bang voor zoiets; de brief komt van Kerk in Actie:

“Jezus wordt verscheurd, het klinkt als en vloek. Maar is dit niet wat Jezus ons zelf leerde? Hij gaf ons zijn leven en daarmee het ultieme voorbeeld van delen. Jezus die zichzelf aan stukken laat scheuren gaat tegen onze natuur in. Toch is dit wat we elke keer bij het avondmaal herdenken, bij het breken van het brood en het delen van brood en wijn”.

Vertwijfeld vraag ik mij af of het beeld van deze actie wel gelukkig is gekozen. Vanuit de Protestantse kerk het bericht verspreiden van een duidelijk katholieke afbeelding van Jezus die wordt verscheurd. In het Lutherjaar. Maar ik kan niet ontkennen dat ieder Heilig Avondmaal de instellingswoorden klinken: dit is mijn lichaam, dit is mijn bloed. Neemt allen tot mijn gedachtenis.

Met Pasen vieren wij de opstanding. Het zaad dat gestorven is in de aarde, ontkiemt en komt tot bloei. Het vermoorden van Jezus is een poging om hem te laten verdwijnen, om zijn beeld uit te wissen. Maar in plaats daarvan verspreidt zijn beeld zich over de hele wereld; het wordt vermenigvuldigd. Jezus deelt zichzelf overal uit.

Nu duidelijk wordt wat de herkomst van de spotjes is, word ik heen en weer geslingerd tussen verwarring en irritatie. Is dit nu ongepast? Of past dit gewoon even niet zo goed bij mij? De Vandaar-special -die ik weer een dag later mag ontvangen- legt mij uit dat ik word uitgenodigd mee te doen aan de actie: “ik scheur niet, ik deel”.

Mooi bedacht; van verscheurd worden, komen tot heling. Maar ik voel het nog niet. De beeldtaal raakt mij wel zoals blijkbaar wordt beoogd, maar de uitleg neemt het ongemak niet weg. Misschien komt het mij te dicht op de huid; juist deze dagen van de Goede Week. Bij alle agressie in de wereld en het lijdensverhaal: het verraad, het oordeel, het kruis en het graf. Zoveel slachtoffers.

Ik verlang naar een heel ander beeld. Misschien een idee voor een beter vervolg op deze actie. Laten we in plaats van het versnipperen van een afbeelding van Jezus, op zoek gaan naar beelden van God. Geen beeld zal toereikend zijn. Maar als we die beelden als puzzelstukjes samenvoegen komen we een heel eind.

Het beeld dat zich dan vormt, kan alleen tot stand komen als we bereid zijn ons beeld te delen en daarmee het totaalplaatje aan te vullen. Alleen door ze samen te voegen kunnen we een completer beeld vormen. Zo komen we in mijn beleving ook dichter bij ons delen tijdens het Heilig Avondmaal: door samen te delen komt Christus onder ons tot leven. En dat mogen we vieren met Pasen.

Ds. Roel Knijff