Oculi (mijn ogen zijn altijd gericht op God)
Het water van de Maas, bij Hedel, spiegelt de harde, betonnen brug in een speels golvende lijn. Verrassend, hoe er ruimte en leven komt in het beeld van de strakke, harde brug. Soms heb je iemand nodig die je een kant van jezelf laat zien die je eerder nog niet zag.
Vandaag lezen we over een vrouw die vast zit in het beeld dat mensen van haar hebben. Jezus laat haar zien dat ze méér is dan dat. En zij toont Jezus ook dat er meer is: dat er meer manieren zijn om met religie om te gaan dan de Joodse.
Zo worden harde meningen vloeibaar en stromen verharde harten weer over van levenslust.
Ze maken voor elkaar het leven mooier, golvender, levendiger, daar bij die waterput.
Zijn er situaties waarin jij in het water zou kunnen kijken?
In beton gegoten feiten die speelser mogen worden, versteende situaties die vloeibaarder zouden moeten zijn, rechtlijnige meningen die wel wat golfslag kunnen gebruiken…
Jezus laat zien dat het kán: hij verandert zelf van opvatting. En dat is echt niet altijd makkelijk.
De vrouw laat óók zien dat het kan: van zwijgzame weduwe, verandert ze in een vrouw die aan iedereen die het horen wil het goede nieuws vertelt.
Laat het maar stromen in je leven,
en kijk regelmatig even in het levende water, in de ogen van de liefde, in de bron van ons bestaan.
Lezingen:
Psalm 25:15
of zing uit het Liedboek lied 25a Mijn ogen zijn gevestigd
Johannes 4:5-26 (42)
