In onze vakantie was Serooskerke op Walcheren onze eindbestemming. Annet en ik hadden daar een stacaravan gehuurd. Het was onze bedoeling fietsen mee te nemen. Door problemen met de fietsendrager lieten we onze eigen fietsen achter in Den Bosch. Maar: Dirk zonder fiets, dat is maar niets…
Eén fiets konden we gelukkig lenen en een tweede fiets konden we goedkoop op de kop tikken. Nadat ik in het dorp gekeken had hoe laat de kerkdienst begon en waar ……(er waren nl 2 PKN kerkgebouwen) ging ik zondag naar de kerk. Ik werd er bijzonder vriendelijk ontvangen. Vooraf, en soms tijdens de dienst, wordt gebruik gemaakt van 2 grote videoschermen. Ongeveer 200 mensen,veelal ouderen, bezochten deze kerkdienst. Na afloop van de dienst had ik een gesprek met iemand die mij vertelde: “De kroegen lopen hier nog harder leeg dan de kerken”… Na contact te hebben gezocht met de dominee en enkele kerkenraadsleden, vertelde ik dat ik een fiets over had. Ik vroeg of ze vluchtelingen in het dorp hadden en of ik een van hen blij zou kunnen maken met een fiets. Er bleken inderdaad erkende vluchtelingen in Serooskerke te zijn, met wie de kerk contact heeft. Op de laatste vakantiedag heb ik mijn fiets ingeleverd bij de diaken.

Inmiddels is mij gemaild dat een Syrische jongen de fiets heeft opgehaald. Eén van de gemeenteleden is taalmaatje van de vader van deze jongen en ook hij was erbij om de fiets op te halen! De jongen gaat in Middelburg naar de middelbare school en is er erg blij mee. En dat ben ik ook: geven is ontvangen, zo blijkt maar weer!

Dirk Huisman