In oktober 2012 bezoeken wij voor het eerst Zuid-Afrika. Wij starten bij onze familie in Krügersdorp vlakbij Johannesburg. Zij maken ons wegwijs in het verkeer en andere voor ons totaal onbekende zaken. We zien de universiteit van “Witwatersrand” en bezoeken het Mandela-museum en de “Cradle of humankind” in Maropeng. Dan vertrekken wij, om alleen verder te gaan met de huurauto. Goede raad mee: zorg altijd dat je voldoende water bij je hebt en benzine. Stop nooit zomaar ergens langs de weg, maar bij een benzinepomp, of midden in een dorp. Wij reizen af via de oostzijde richting Kaapstad.

Daar aangekomen vinden wij onderdak aan de noordkant van de stad, in een appartementje, met uitzicht op zee. Wij blijven hier een weekje. Een paar kilometer verderop zien wij de contouren van “Robbeneiland”. Die naam is verdiend want de robben zwemmen voor de kust van het eiland. Even verder naar links is het dak zichtbaar van de arena, waar in 2010 de wereldkampioenschappen voetbal werden gehouden. Nog verder en wij zien het platte dak van de “Tafelberg”. Indrukwekkend. Ook vaak niet te zien vanwege de nevel, maar bij een strak blauwe lucht, haarscherp waarneembaar. Kaapstad is een ongelofelijk boeiende en prachtige stad.

Astrid van Diepen heeft ons een aantal adressen van projecten meegegeven, die zij regelmatig bezoekt voor Wings of Support (KLM). Nu hebben wij tijd en kiezen er voor Immanuels Haven te bezoeken. Dit is in Sommerset, zo’n 50 km van Kaapstad, dus goed te doen. Wij bellen met Bubbles die samen met haar man George deze locatie runt. We spreken af bij de vlakbij gelegen benzinepomp. We hebben een plattegrond en rijden het vrij eenvoudig. Onderweg zien we de vele townships. Dit blijft confronterend, bij ieder stad een zee van golfplaten huisjes. En dan al die mensen en kleine kinderen die langs die heel drukke en zeer gevaarlijke wegen naar huis lopen, waarbij soms ook nog koeien de weg oversteken.

Bij de pomp bellen we Bubbles. Binnen tien minuten komt zij aanrijden in een wit VW-busje. Wij treffen een vriendelijke vrouw van onze eigen leeftijd. We rijden achter haar aan over een hobbelige weg naar Immanuels Haven. Zien daar wat gebouwen en enorme waslijnen met wasgoed. En heel leuk, zeer Hollands ogende grote speeltoestellen in vrolijke kleuren. Wie schetst onze verbazing als wij binnen worden begroet in zuiver Nederlands, door een aantal moeders met kinderen. Zij komen uit Empel. Vertegenwoordigen de lagere school ’t Wikveld die Immanuels Haven al jaren steunt.

Bubbels vertelt: zij vangen hier zo’n achttien kinderen op in de leeftijd van een paar maanden tot ongeveer veertien jaar. Zij kunnen er slapen, krijgen kleding en eten. De grotere kinderen gaan naar school, ook op het zelfde terrein. Hier komen ook kinderen van buiten, uit de township. Er staat een gepensioneerde Nederlandse juf voor de klas.

Een aantal jaren geleden besloten Bubbles en haar man om wat zij hadden te verkopen. Zij kochten daar een boerderij voor, die zij ombouwden tot een mogelijkheid om deze kinderen op te vangen. Wat zijn dit voor kinderen? Bij doorvragen blijkt dat het vaak kinderen zijn van alcoholverslaafde moeders, waardoor deze kinderen tijdens de zwangerschap al een hersenbeschadiging oplopen. Deze kinderen hebben dus eigenlijk naast de gewone zorg ook speciale hulp nodig.

De financiering van dit alles  is een groot probleem. Subsidie van het eigen land krijgen zij tot op heden niet. Er helpen wel vrijwilligers. De school uit Empel steunt. Wings of Support helpt. Onze diaconie doet mee. Zij financierde de zojuist gereedgekomen website van Immanuels Haven. Die is heel fraai. Gemaakt door Mark Beckers die ook de website voor onze kerk maakte. Klikt u er eens op, dan krijgt u een indruk van waar het over gaat: http://www.immanuels-haven.org/nl/. (U ziet op deze site ook een kort verslagje van de Zwerfafvaldag in Engelen, georganiseerd door de diaconie, waarbij een opbrengst van € 215 ten goede is gekomen aan Immanuels Haven. CH).  Als u iets wilt schenken, kunt u dat via onze diaconie doen.

Wij vragen Bubbles naar hun eigen situatie. Zij laat ons de slaapkamer van haar en haar man zien. Dat is het enige wat zij voor zichzelf hebben. De aangrenzende badkamer delen zij met de aanwezige meisjes. Hun privacy is zeer gering.

Als ik dit zo zie, moet ik denken aan de actie van de NCRV destijds. 4 X ZN. Zij Zoekt Zich Zelf Niet.

Met respect nemen wij afscheid van de mensen van Immanuels Haven.

 

Marty Bouwer Bettings