Harrie van Oirschot kennen we, spelend in diverse samenstellingen zoals Musica Burghensis, Het Hollywood Fluitkwartet en La Compagnia Divertente. Maar zondag 8 maart jongstleden, hadden we Harrie – samen met Chiel Spaans – helemaal voor onszelf! Voluit Fluit! Met bekende en onbekende muziek uit de 17e tot en met de 19e eeuw. Prachtig en krachtig, virtuoos en plechtig. En hoe mooi wordt hij begeleid door Chiel, die ook op zijn beurt liet horen hoe veelzijdig hij is. Van zondagse begeleiding van gemeentezang tot individuele begeleiding van onder meer zangeres Daniëlle Sluijmers en vandaag dus van Harrie van Oirschot. Ook solo geeft Chiel blijk van zijn talent, zoals bijvoorbeeld op woensdag 18 maart jongstleden, in de feestelijke huwelijksviering van Jan en Thea, in onze kerk.

Chiel en Harrie

Harrie weet niet alleen te boeien met zijn gouden fluitmuziek, maar geeft ons ook een mooie inkijk in de tijd waarin de muziek is ontstaan. Van componisten, die als zzp-ers op zoek naar opdrachtgevers, rondtrokken in Europa van het ene adellijke hof naar het andere; van dames, voor wie het bespelen van de fluit ‘not done’ was – alleen een klavierinstrument werd gepast geacht -, tot aan een beschrijving van het moeizame leven van Camille Saint Saëns. Besloten werd met een van diens laatste composities, het prachtige ‘Prière’. Mooi en gedragen gespeeld, heel passend ook binnen de ambiance van onze kerk. Joeke leidde het geheel weer in met een bescheiden hoofdrol voor de inmiddels overleden, maar in dit jaar 100 jaar geleden geboren, Leo Vroman. Naast een van zijn eerste ‘psalmen’ (zie hierna), werd van hem ook een van zijn laatste voorgedragen. Er schuilt schoonheid in het slot …

Muziek op Zondagmorgen, het concept waarin mooie muziek omlijst wordt met een woord om over na te denken, stond weer garant voor een bijzonder plezierige morgen!

 Carina Harms

Leo Vroman

De bijna 100 jaar geleden geboren dichter Leo Vroman (10-04-1915) overleed vorig jaar op 22 februari op bijna 99-jarige leeftijd in Amerika, zijn tweede vaderland. In zijn poëzie spreekt Vroman het grote, onoverzienbare geheel (dat hij ‘Systeem’ heeft gedoopt) aan in psalmen. Zijn eerste psalm:

 

Systeem! Gij spitst geen oog of baard

en draagt geen slepend kleed;

hij die in U een man ontwaart

misvormt U naar zijn eigen aard

waar hij ook niets van weet.

 

Systeem, ik noem U dus geen God,

geen Heer of ander Woord

waarvan men gave en gebod

en wraak wacht en tot wiens genot

men volkeren vermoordt.

 

Systeem! Lijf dat op niets gelijkt,

aard van ons hier en nu,

ik voel mij diep door U bereikt

en als daardoor mijn tijd verstrijkt

ben ik nog meer van U.