De decemberdagen maken ons gevoelig. Vooral wie teleurstelling, verdriet, gemis en afwezigheid ervaart, leeft intenser. Een gebaar van aandacht van een ander mens kan dan zo goed doen. De sfeer in deze dagen legt het accent op intimiteit, thuis-zijn, geborgenheid. Als we naar de reclame-uitingen kijken zien we dat de nadruk ligt op de lichtzijde van het leven, het zorgeloze. Maar wie beter luistert en kijkt, hoort de stem van de mensen die als een berg opzien tegen deze feest- maand. Kwetsbare mensen. Mensen die snakken naar zijn komst.

Advent kijkt niet om naar de geboorte van de Messias lang geleden.

Advent kijkt vooruit naar de komst van de messiaanse tijd. Het verlangen naar een wereld die goed is. Naar deze wereld omgekeerd, dat lachen zullen zij die nu wenen. Dat verlangen uit zich in de vieringen van Advent en Kerst. Verlangen naar vrede, licht, warmte, goedheid en nieuw begin.

De wereld van de glitter en de consumptie roept misschien het hardst door de straten om het donker van de decemberdagen te bestrijden. Dat kan je extra eenzaam maken als er verdriet en donkerte heerst in je leven. Toon Hermans dichtte: Heer, als het donkert in ons leven, schenk ons het Licht van Bethlehem. Er is ander licht nodig. Licht ontstoken vanuit de bron van de betrokkenheid op elkaar. Dat licht verwijst naar dat ene Licht voor mensen die dolen in duisternis. Waarin zichtbaar wordt dat de Eeuwige betrokken is op mensen. Het Licht dat zichzelf prijsgeeft opdat de ander licht vindt, nieuwe hoop en perspectief. Dat we ons mogen laten betrekken op dat spoor van licht, die opdracht te hopen, dat levensprogram voor alle dag.

Ds. Wil van Egmond